Sesin ve sessizliğin belirli bir zaman aralığında ifade edildiği sanatsal bir form olan müzik, geçmiş ve şimdiki bilinen her kültürde zaman ve mekanlar arasında büyük çeşitlilik göstermektedir.
Hasat zamanlarında verimi artıracak motivasyon kaynağı, törenlerin tamamlayıcısı , insanların tedavilerinde şifa ve psikolojinin destekçisi, yaşantıya teselli çoğaltan-güzel eyleyen- moral unsuru olan müzik insanlık tarihine ayna olan olağanüstü nitelikler barındırır.
İnsani yaşamın az çok her alanına nüfuz etmiş olmasına rağmen Steven Pinker (1997) ve Charles Nussbaum’un (2007) dikkat çektikleri gibi müzik, bir muamma ve bilmece olarak karşımızda durmaktadır.
Dünya olmasa bile müzik olurdu. (Schopenhauer, 1969: 257)
Ait olduğu coğrafyanın sınırlarını aşıp duyusal çevrimde tüm zamanların ruhuna dokunmasıyla ve üretenlerin duygularını yansıttığı kadar dinleyicinin kalbine ulaşabilen müzik güzel sanatlar içinde ayrı bir öneme sahiptir.
Müzisyenler, hayatını müziğe adayan, her anını müzik ile ifade edebilen ve hayatını müzik ile idame etmenin yollarını ararken kendisi de bir müzik olmuş kişilerdir.
Müzisyenlerin yaşadığı sorunların tetikleyici faktörlerinin başında toplumun katı gücü gelmektedir. Kendinden şüphe duyma, reddedilme ve başarısızlık kaygısı ile içgüdüsel gerilimi baskılamanın sonuçlanma stresi, kötü tavsiye ve istismar...
Bir araştırmaya göre:
Müzik endüstrisinde varlığını korumaya çalışan dünya genelinde müzisyenlerin yaklaşık yüzde 60'ı psikolojik sorunlarla mücadele ediyor.(Tükenmişlik, zihinsel çöküntü...), yüzde 68'inin yalnızlık ya da aileden, arkadaşlardan ayrılma ile ilgili çözümsüzlükleri sürüyor, yüzde 75'i ise performans kaygısı yaşamalarına neden olan fiziksel hastalıklarla baş etmek zorundalar.
Sağlığın korunması ve hastalıkların iyileşmesi; iyiliğin yaygınlaşması ve gerçekleşmesinde hayati rol oynayan müzisyenlerin tecrübelerinin izahından anladığımız o ki "Sanatçıların statülerini ve sosyal haklarını güvence altına alan yasal düzenlemeler zorunludur."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder